Wat een bizarre dag gisteren, eindigend met een prachtige WK openingswedstrijd Spanje - Nederland met die ongelooflijke score van 5-1 voor Nederland! Maar helaas werd er niet alleen op het veld gevochten voor een overwinning.....
Maar laat ik bij het begin beginnen. Gisterochtend kocht ik een kleine oranje voetballetje, zo'n kleintje. Het leek me leuk die aan Johannes te geven en er dan nog eens een filmpje van te maken in de trant van onderstaand filmpje uit 2011. Johannes is namelijk een ontzettend goede voetballer! ;)
Maar laat ik bij het begin beginnen. Gisterochtend kocht ik een kleine oranje voetballetje, zo'n kleintje. Het leek me leuk die aan Johannes te geven en er dan nog eens een filmpje van te maken in de trant van onderstaand filmpje uit 2011. Johannes is namelijk een ontzettend goede voetballer! ;)
Het ging meteen al fout want Thomas en Lucas dreigden direct ruzie te krijgen om die bal en Thomas ging er mee vandoor, de anderen luid grommend op een afstand houdend, en hij begon die bal meteen te slopen. Werkelijk ongelooflijk hoe snel hij er het eerste stukje vanaf had. Ik heb de tweede oudste heren binnen gezet en probeerde het toen nog eens. Maar, wat had ik niet kunnen voorspellen, Johannes mocht weer niet aan de bal komen en dit keer niet van Julius!!! Die werd me toch kwaad!!!!!! Ik wist niet hoe snel ik die bal weer moest opbergen.
Aan het einde van de middag toen Gaab net thuis was hoorden we gegrom in de tuin. Ik ging kijken en trof Johannes, Mattheus en Julius aan in een hoge bloembak (we hebben ze op alle mogelijke manier geprobeerd af te zetten maar iedere keer zit er weer een hond in) grommend met z'n drieën...kennelijk ruzie over een takje of zo. Ach dat soort dingen gebeuren wel vaker, dan wordt er even gegromd, soms wordt er eentje afgebekt en dat is het. Toch grijp ik tegenwoordig altijd in. In 2011 toen Johannes geopereerd was was Thomas extreem beschermend naar hem en Lucas mocht niet bij Johannes in de buurt komen. Uiteindelijk is dat geëscaleerd in een robbertje vechten waarbij Thomas een verkeerde beweging gemaakt heeft en er een dubbele hernia aan over hield. Sindsdien spring ik er tussenin als er een gevecht dreigt. Dat helpt eigenlijk altijd. Af en toe doen we er even eentje in een bench om af te koelen en dat is meestal voldoende. Ongeveer 1 keer per jaar gaat het toch fout altijd omdat ik het te laat in de gaten heb en dan zijn ze echt aan het vechten. Het lijkt echter altijd erger dan het is en er is gelukkig buiten die hernia nog nooit eentje echt gewond geraakt, op misschien een stootwondje na.
Mijn ouders hadden vroeger twee ruwharen die elkaar eenvoudigweg niet mochten en er ook nooit uit zijn gekomen wie er de baas was. Die twee stonden elkaar letterlijk naar het leven. Als er gevochten werd maakte het niet meer uit wat je deed, sterker nog bij welke impuls van buitenaf ook werd het erger en er werd stevig doorgebeten, het bloed zat er dan letterlijk op de muren, er vlogen stukken neus en oor in het rond en naderhand lag er eentje altijd een week lang totaal in de kreukels. Daar bij gold dus de regel: Niet mee bemoeien!!! Echter heb ik vanwege die hernia die regel losgelaten en zo kwam ik er dus achter dat ze op een uitzonderingsgeval na ook dan gewoon naar het vrouwtje luisteren!!
Dus ik reageer en haal eerst Johannes uit die bloembak, onze toch kwetsbare ventje. Althans....dat was het plan. Ik had hem echter nog niet aangeraakt of Julius valt hem toch aan!! Johannes viel uit de bloembak op de grond natuurlijk op zijn rug. (Johannes landt altijd op zijn rug omdat hij vanwege die minder mobiele nek zich tijdens een val niet corrigeert) Gelukkig had hij niets, Gaab had intussen een woedende Julius bij zijn kladden gepakt. Onze ervaring is dat even wat afleiding vaak het beste helpt (de rest was meteen ook overstuur) dus gingen we er "een koekje op doen" Nou is eten in het leven van Julius het allerbelangrijkste maar niet gisteren, Gaab zet hem op de grond en hij vliegt Johannes weer aan!
Aan het einde van de middag toen Gaab net thuis was hoorden we gegrom in de tuin. Ik ging kijken en trof Johannes, Mattheus en Julius aan in een hoge bloembak (we hebben ze op alle mogelijke manier geprobeerd af te zetten maar iedere keer zit er weer een hond in) grommend met z'n drieën...kennelijk ruzie over een takje of zo. Ach dat soort dingen gebeuren wel vaker, dan wordt er even gegromd, soms wordt er eentje afgebekt en dat is het. Toch grijp ik tegenwoordig altijd in. In 2011 toen Johannes geopereerd was was Thomas extreem beschermend naar hem en Lucas mocht niet bij Johannes in de buurt komen. Uiteindelijk is dat geëscaleerd in een robbertje vechten waarbij Thomas een verkeerde beweging gemaakt heeft en er een dubbele hernia aan over hield. Sindsdien spring ik er tussenin als er een gevecht dreigt. Dat helpt eigenlijk altijd. Af en toe doen we er even eentje in een bench om af te koelen en dat is meestal voldoende. Ongeveer 1 keer per jaar gaat het toch fout altijd omdat ik het te laat in de gaten heb en dan zijn ze echt aan het vechten. Het lijkt echter altijd erger dan het is en er is gelukkig buiten die hernia nog nooit eentje echt gewond geraakt, op misschien een stootwondje na.
Mijn ouders hadden vroeger twee ruwharen die elkaar eenvoudigweg niet mochten en er ook nooit uit zijn gekomen wie er de baas was. Die twee stonden elkaar letterlijk naar het leven. Als er gevochten werd maakte het niet meer uit wat je deed, sterker nog bij welke impuls van buitenaf ook werd het erger en er werd stevig doorgebeten, het bloed zat er dan letterlijk op de muren, er vlogen stukken neus en oor in het rond en naderhand lag er eentje altijd een week lang totaal in de kreukels. Daar bij gold dus de regel: Niet mee bemoeien!!! Echter heb ik vanwege die hernia die regel losgelaten en zo kwam ik er dus achter dat ze op een uitzonderingsgeval na ook dan gewoon naar het vrouwtje luisteren!!
Dus ik reageer en haal eerst Johannes uit die bloembak, onze toch kwetsbare ventje. Althans....dat was het plan. Ik had hem echter nog niet aangeraakt of Julius valt hem toch aan!! Johannes viel uit de bloembak op de grond natuurlijk op zijn rug. (Johannes landt altijd op zijn rug omdat hij vanwege die minder mobiele nek zich tijdens een val niet corrigeert) Gelukkig had hij niets, Gaab had intussen een woedende Julius bij zijn kladden gepakt. Onze ervaring is dat even wat afleiding vaak het beste helpt (de rest was meteen ook overstuur) dus gingen we er "een koekje op doen" Nou is eten in het leven van Julius het allerbelangrijkste maar niet gisteren, Gaab zet hem op de grond en hij vliegt Johannes weer aan!
En ik hou zielsveel van mijn mol maar eerlijk is eerlijk: He fights dirty!!! :O Hij had Johannes bij het nekvel en bleef maar schudden en trekken. De andere vier gingen ook allemaal meevechten (dat is iets wat honden in een roedel doen, wordt er gevochten, doet iedereen mee. Het doet me denken aan van de stomme "bar fights in films. Ik denk altijd waarom gaat iedereen nu ineens meedoen???) en probeerden bijna allemaal Johannes te bijten! Het was werkelijk afschuwelijk en dan zijn 6 teckels echt vreselijk veel. De andere vier waren gelukkig nog wel een keer te pakken (ze doen wel mee maar de rest is niet echt fanatiek op zo'n moment) echter het duurde een hele poos voordat we Johannes en Julius uit elkaar hadden, ik vond het echt doodeng, Johannes had geen schijn van kans.
We hebben Julius krijzend van kwaadheid en totaal niet meer aanspreekbaar in zijn bench gezet en zijn gaan kijken in hoeverre Johannes gewond was. We kregen namelijk de indruk dat Julius hem ECHT aan het bijten was. Echter tot onze enorme opluchting zagen we nergens een verwonding.
We hebben even gewacht om alle gemoederen te laten bedaren maar Julius zat na 10 minuten nog compleet hysterisch in zijn bench te blaffen. Intussen zat ik echt op de toppen van mijn zenuwen en kon er niet langer naar luisteren dus heb ik hem in een tel van stilte er maar weer uitgelaten. Hij was totaal niet aanspreekbaar, wilde perse naar Johannes toe. Tja....en toen?? Toch maar kijken of ze het goed gingen maken, de ervaring heeft geleerd dat dat toch vaak wel zo is.
Maar niet deze keer. Dit was duidelijk veel groter dan: "jij hebt een takje wat ik graag wil hebben" of "Die mooie nieuwe bal is van mij" Dit was overduidelijk een greep naar de macht!!! Johannes is/was vierde in rang, Julius vijfde (Wij zeggen, hij ontmoette Mattie in februari met zijn 9 weken stelde zich voor met: "Ik ben Julius, ik ben jouw nieuwe baas" Waarop Mattie zei: Ok! ;-) ) en Julius vond het feit dat hij maandag een half jaar oud wordt kennelijk een goed moment om een treetje op de lader omhoog te klimmen.
We hebben Julius krijzend van kwaadheid en totaal niet meer aanspreekbaar in zijn bench gezet en zijn gaan kijken in hoeverre Johannes gewond was. We kregen namelijk de indruk dat Julius hem ECHT aan het bijten was. Echter tot onze enorme opluchting zagen we nergens een verwonding.
We hebben even gewacht om alle gemoederen te laten bedaren maar Julius zat na 10 minuten nog compleet hysterisch in zijn bench te blaffen. Intussen zat ik echt op de toppen van mijn zenuwen en kon er niet langer naar luisteren dus heb ik hem in een tel van stilte er maar weer uitgelaten. Hij was totaal niet aanspreekbaar, wilde perse naar Johannes toe. Tja....en toen?? Toch maar kijken of ze het goed gingen maken, de ervaring heeft geleerd dat dat toch vaak wel zo is.
Maar niet deze keer. Dit was duidelijk veel groter dan: "jij hebt een takje wat ik graag wil hebben" of "Die mooie nieuwe bal is van mij" Dit was overduidelijk een greep naar de macht!!! Johannes is/was vierde in rang, Julius vijfde (Wij zeggen, hij ontmoette Mattie in februari met zijn 9 weken stelde zich voor met: "Ik ben Julius, ik ben jouw nieuwe baas" Waarop Mattie zei: Ok! ;-) ) en Julius vond het feit dat hij maandag een half jaar oud wordt kennelijk een goed moment om een treetje op de lader omhoog te klimmen.
Johannes gaf zich zeker niet zonder slag of stoot gewonnen. Dat is toch al een vrij pittig mannetje en, geef ik eerlijk toe, door alles wat hij heeft meegemaakt door en door verwend. Dus op het moment dat ik Julius op de grond zette begon het hele gevecht weer van voren af aan. We hebben weer alle andere honden verwijderd uit de keuken en besloten dat ze het dan maar moesten uitvechten. Vol afschuw hebben we zitten toekijken, misschien wel 5 minuten lang. Toen was er een gil (we vermoeden van Johannes maar dat weten we niet zeker) en alsof door iets gestoken liet Julius los en was het voorbij. Ze waren allebei kletsnat onder het kwijl, met name Johannes zag er niet uit. Maar ze konden allebei nog lopen en we zagen geen bloed. We hebben nog wel een uur gewacht voordat we ze echt durfden na te kijken uit angst dat teveel aandacht aan een van beiden alles weer opnieuw zou doen oplaaien.
Toen we ze eindelijk durfden te onderzoeken bleek Johannes toch te zijn beschadigd. Er is niet echt doorgebeten maar er zit wel een bijtplek in zijn hals en de huid is deels helemaal rauw en ontveld. :( Gelukkig hebben we onze eigen dierenapotheek thuis en hebben er meteen wondzalf op gesmeerd. Omdat hij toch wat stijf liep (niet zo gek na zo'n pak slaag!!) besloten we hem ook wat Loxicom te geven, een milde pijnstiller die we standaard in huis hebben voor allerlei huis, tuin en keuken kwaaltjes bij zowel de katten als de honden.
En dat gaf aanleiding tot weer opnieuw paniek! Want waar was de Loxicom?? We hebben op het aanrecht twee kastjes staan met medicijnen erin, allemaal van de dieren. In het ene kastje zitten ook de laders van de camera en de telefoons. Allemaal keurig weg gewerkt zodat het er netjes uitziet en de katten niet aan bedrading kunnen knagen. Toen echter bleek dat de Loxicom niet op z'n plek lag vielen er ineens een heleboel kwartjes wel op de plek......
Toen we ze eindelijk durfden te onderzoeken bleek Johannes toch te zijn beschadigd. Er is niet echt doorgebeten maar er zit wel een bijtplek in zijn hals en de huid is deels helemaal rauw en ontveld. :( Gelukkig hebben we onze eigen dierenapotheek thuis en hebben er meteen wondzalf op gesmeerd. Omdat hij toch wat stijf liep (niet zo gek na zo'n pak slaag!!) besloten we hem ook wat Loxicom te geven, een milde pijnstiller die we standaard in huis hebben voor allerlei huis, tuin en keuken kwaaltjes bij zowel de katten als de honden.
En dat gaf aanleiding tot weer opnieuw paniek! Want waar was de Loxicom?? We hebben op het aanrecht twee kastjes staan met medicijnen erin, allemaal van de dieren. In het ene kastje zitten ook de laders van de camera en de telefoons. Allemaal keurig weg gewerkt zodat het er netjes uitziet en de katten niet aan bedrading kunnen knagen. Toen echter bleek dat de Loxicom niet op z'n plek lag vielen er ineens een heleboel kwartjes wel op de plek......
Het was namelijk zo dat Lucas de vorige dag een aantal keren had overgeven. Ook gisteren had hij nog eens overgegeven. Omdat hij er niet ziek bij was en het ook aan het afnemen was had ik me er nog niet heel veel zorgen over gemaakt maar vreemd was het wel. Zeker omdat het heel rare braaksel was, iets wat ik niet thuis kon brengen en wat deed vermoeden dat hij iets had opgegeten wat niet goed was gevallen. Ik had de dag ervoor zijn bench leeg gehaald en daar lag vreemd genoeg een natte wat plakkerige deken in en een plastic dopje wat ik niet thuis kon brengen. Gaab had het erover gehad dat hij hem met een leeg en kapot plastic flesje had zien spelen wat hij had afgepakt en weg gegooid. En....een van de honden liep donderdag met de verpakking van de Loxicom, het doosje, in zijn bek Totaal in gedachten heb ik ook dat afgepakt en weg gegooid, zonder er verder bij na te denken. Zo stom hoe je zoveel signalen kunt krijgen en dat er niets registreert. Maar toen de Loxicom dus weg bleek te zien sloeg het besef wat er gebeurd moest zijn in als een BOM!
Soms staat namelijk het deurtje van dat kastje een stukje open als er een telefoon aan de lader ligt. En...misschien zijn we vergeten het deurtje dicht te doen. En Tristan is nogal een vreemde kat en steelt dingen door het hele huis. Na onze vakantie vorig jaar lag er een hele grote zware tang in de woonkamer die hij uit de bijkeuken gehaald moet hebben, door het kattenluik heeft meegenomen naar de studeerkamer, dan door de keuken naar de woonkamer heeft moeten slepen. Dus hoe ondenkbaar was het dat hij met een doosje waar leuk iets in rammelde is gaan slepen?? Dat hij het ergens op de grond heeft achter gelaten waar Lucas het gevonden heeft. Lucas die alle moois wat hij vindt naar zijn bench sleept, (zijn bench zit helemaal vol met allerlei lapjes en doekjes en hij kan er van alles in verstoppen zonder dat je wat ziet) Dat hij daar dat flesje aan gruzelementen heeft gebeten wat vervolgens leeg is gelopen (GELUKKIG!!!) maar waar hij toch aanzienlijk meer van binnen heeft gekregen dan goed voor hem was? HELEMAAL NIET ONDENKBAAR!!!! De griebels lopen me nog steeds over de grabbels als ik er aan denk wat er gebeurd was als hij veel meer binnen gekregen had. We gaan zo nieuwe Loxicom kopen en nog even vragen aan de dierenarts of we uit de gevarenzone zijn met hem. Hij maakt totaal geen zieke indruk dus ik hoop dat we goed weg zijn gekomen. Op het kastje moet een slot komen kennelijk.
Soms staat namelijk het deurtje van dat kastje een stukje open als er een telefoon aan de lader ligt. En...misschien zijn we vergeten het deurtje dicht te doen. En Tristan is nogal een vreemde kat en steelt dingen door het hele huis. Na onze vakantie vorig jaar lag er een hele grote zware tang in de woonkamer die hij uit de bijkeuken gehaald moet hebben, door het kattenluik heeft meegenomen naar de studeerkamer, dan door de keuken naar de woonkamer heeft moeten slepen. Dus hoe ondenkbaar was het dat hij met een doosje waar leuk iets in rammelde is gaan slepen?? Dat hij het ergens op de grond heeft achter gelaten waar Lucas het gevonden heeft. Lucas die alle moois wat hij vindt naar zijn bench sleept, (zijn bench zit helemaal vol met allerlei lapjes en doekjes en hij kan er van alles in verstoppen zonder dat je wat ziet) Dat hij daar dat flesje aan gruzelementen heeft gebeten wat vervolgens leeg is gelopen (GELUKKIG!!!) maar waar hij toch aanzienlijk meer van binnen heeft gekregen dan goed voor hem was? HELEMAAL NIET ONDENKBAAR!!!! De griebels lopen me nog steeds over de grabbels als ik er aan denk wat er gebeurd was als hij veel meer binnen gekregen had. We gaan zo nieuwe Loxicom kopen en nog even vragen aan de dierenarts of we uit de gevarenzone zijn met hem. Hij maakt totaal geen zieke indruk dus ik hoop dat we goed weg zijn gekomen. Op het kastje moet een slot komen kennelijk.
Die schok kwam er dus nog eens even tussendoor. De rest van de avond bleef het rustig. Beide heren waren kapot maar lagen, zij het ver uit elkaar, een paar uur later allebei op hun rug te slapen dus wel weer ontspannen gelukkig. Ik heb door het hele verhaal vannacht geen oog dicht gedaan maar er lijkt vanmorgen niet meer zoveel aan de hand. Johannes is wat stijf, Julius ernstig op zoek naar bevestiging van ons. Ze hebben een keer aan elkaar gesnuffeld maar ik heb nog niets gezien van een goedmaaksessie wat er toch meestal wel een beetje bijhoort. Misschien dat dat nog komt? Ook weten we niet zeker wie er "gewonnen"heeft. We vermoeden Julius, puur door de manier waarop hij zich gedraagt.
Ik hoop ook heel erg dat dat zo is en dat ze het hierbij duidelijk hebben. Als Julius nu inderdaad 4e in rang is hoop ik dat hij daar even vrede mee heeft en dat hij niet ook binnenkort Lucas van zijn 3e plaats probeert te stoten. En ik hoop dat de mol en de muis snel weer dikke vriendjes zijn zoals hieronder op de foto. De tijd zal het leren. We hopen tot slot op een rustig en vreedzaam weekend, daar zijn we allemaal wel aan toe!!
Ik hoop ook heel erg dat dat zo is en dat ze het hierbij duidelijk hebben. Als Julius nu inderdaad 4e in rang is hoop ik dat hij daar even vrede mee heeft en dat hij niet ook binnenkort Lucas van zijn 3e plaats probeert te stoten. En ik hoop dat de mol en de muis snel weer dikke vriendjes zijn zoals hieronder op de foto. De tijd zal het leren. We hopen tot slot op een rustig en vreedzaam weekend, daar zijn we allemaal wel aan toe!!
RSS Feed
