De kittens van Olivia zijn vandaag 7 weken.
Tot een paar dagen geleden zaten ze in de kittenkamer achter een hekje zodat je de deur veilig open kon doen. Maar intussen klimmen ze daar overheen dus voorzichtigheid is geboden. Als je binnenkomt en zijn wakker dan rennen ze allemaal op mij af, heerlijke knuffeltjes zijn het!!
We laten nu ook vaker de deur open staan zodat ze ook de overloop erbij hebben en ze klimmen al met het grootste gemak in de meter hoge krabton en er ook weer uit! Het gaat denk ik niet lang meer duren en ze kunnen trap klimmen, Wie weet kunnen ze dat nu al ik vind ze nog zo klein ik heb het nog niet aangedurft ;) Ze zijn helemaal niet klein trouwens want de heren zitten intussen allemaal over 1 kg! Het lijkt er trouwens op dat ze ook allemaal de prachtige grote oorpluimen van hun papa geërfd hebben. Wat een prachtig stel ik ben erg trots!
Olivia vind alle activiteit van haar kroost en de weg naar zelfstandigheid maar heel matig. Ze wordt er duidelijk nerveus van af en toe pakt ze met geweld haar kleine Tibbe bij zijn lurven die een beetje de lieveling van mama lijkt te zijn en dan moet hij bij haar blijven.
Daarnaast heeft ze nog een kind gevonden in de gang. Het is een pluizig fret achtig ding dat het speeltje zou zijn van Karel, Coco en Elfje maar dat op de een of andere manier steeds zijn weg naar de kittenkamer vindt. (ik test het uit door 'm weer beneden te leggen) Er is maar één verklaring voor; Olivia brengt hem daar naartoe!
Ik denk dat het zo gaat. Olivia komt in de gang: "Hé, jij daar, wat doe jij daar? Kom jij eens snel terug naar boven!" Dan pakt ze haar verloren schaap in de bek en brengt hem naar zijn broertjes en zusjes. Die zeggen tegen haar (en ik heb daarbij de stemmetjes van de Aristocats in mijn hoofd) “Mama, mama, deze is niet goed hoor mam!!” Waarop Olivia haar kindjes uitlegt (weer in de lieve stem van de mama van de Aristiocats) dat enkel en alleen omdat deze een beetje anders is dat dat geen reden is om hem te plagen!
En dat lijkt haar kroost ter harte te hebben genomen want ik zag vanmiddag Jack al vrolijk met zijn toch wel wat verstandelijk gehandicapte broertje spelen!
Tot een paar dagen geleden zaten ze in de kittenkamer achter een hekje zodat je de deur veilig open kon doen. Maar intussen klimmen ze daar overheen dus voorzichtigheid is geboden. Als je binnenkomt en zijn wakker dan rennen ze allemaal op mij af, heerlijke knuffeltjes zijn het!!
We laten nu ook vaker de deur open staan zodat ze ook de overloop erbij hebben en ze klimmen al met het grootste gemak in de meter hoge krabton en er ook weer uit! Het gaat denk ik niet lang meer duren en ze kunnen trap klimmen, Wie weet kunnen ze dat nu al ik vind ze nog zo klein ik heb het nog niet aangedurft ;) Ze zijn helemaal niet klein trouwens want de heren zitten intussen allemaal over 1 kg! Het lijkt er trouwens op dat ze ook allemaal de prachtige grote oorpluimen van hun papa geërfd hebben. Wat een prachtig stel ik ben erg trots!
Olivia vind alle activiteit van haar kroost en de weg naar zelfstandigheid maar heel matig. Ze wordt er duidelijk nerveus van af en toe pakt ze met geweld haar kleine Tibbe bij zijn lurven die een beetje de lieveling van mama lijkt te zijn en dan moet hij bij haar blijven.
Daarnaast heeft ze nog een kind gevonden in de gang. Het is een pluizig fret achtig ding dat het speeltje zou zijn van Karel, Coco en Elfje maar dat op de een of andere manier steeds zijn weg naar de kittenkamer vindt. (ik test het uit door 'm weer beneden te leggen) Er is maar één verklaring voor; Olivia brengt hem daar naartoe!
Ik denk dat het zo gaat. Olivia komt in de gang: "Hé, jij daar, wat doe jij daar? Kom jij eens snel terug naar boven!" Dan pakt ze haar verloren schaap in de bek en brengt hem naar zijn broertjes en zusjes. Die zeggen tegen haar (en ik heb daarbij de stemmetjes van de Aristocats in mijn hoofd) “Mama, mama, deze is niet goed hoor mam!!” Waarop Olivia haar kindjes uitlegt (weer in de lieve stem van de mama van de Aristiocats) dat enkel en alleen omdat deze een beetje anders is dat dat geen reden is om hem te plagen!
En dat lijkt haar kroost ter harte te hebben genomen want ik zag vanmiddag Jack al vrolijk met zijn toch wel wat verstandelijk gehandicapte broertje spelen!
RSS Feed
